Για να μας βοηθήσει να αποφύγουμε τα ίδια λάθη, διαβάστε παρακάτω τις συμβουλές του…

1. Οι γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά τους να βιώσουν την εμπειρία του κίνδυνου.

Είναι η δουλειά των γονιών να προστατεύουν τα παιδιά τους και να τα κρατούν ασφαλή, αλλά δεν πρέπει να τα κρατούν δέσμια μέσα στο σπίτι για να είναι μην γνωρίσουν τον κίνδυνο. Αυτό θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στη ζωή τους. Ψυχολόγοι στην Ευρώπη ανακάλυψαν ότι αν ένα παιδί δεν παίζει έξω και δεν έχει τη δυνατότητα να βιώσει μια πληγή στο γόνατο, θα έχει φοβίες ως ενήλικας. Αν οι γονείς αφαιρέσουν τον κίνδυνο από τη ζωή των παιδιών, κατά πάσα πιθανότητα θα εμφανίσουν υψηλή αλαζονεία και χαμηλή αυτοεκτίμηση όταν μεγαλώσουν.

2. Οι γονείς δεν πρέπει να «σώζουν» αμέσως τα παιδιά τους στην πρώτη δυσκολία.

Η σημερινή γενιά των νέων ανθρώπων δεν έχει αναπτύξει κάποιες από τις δεξιότητες που είχαν τα παιδιά πριν από 30 χρόνια, επειδή οι σημερινοί γονείς ορμάν να ασχοληθούν με τα προβλήματα τους αντί να το κάνουν τα ίδια τα παιδιά. Όταν σώζουμε τα παιδιά μας από κάθε αναποδιά που τους συμβαίνει πάρα πολύ γρήγορα, τους αφαιρούμε την ανάγκη να αντιμετωπίσουν δυσκολίες και να λύσουν τα προβλήματα τους μόνοι τους και δεν μαθαίνουν να αναλαμβάνουν ευθύνες ως ενήλικες.

3. Οι γονείς δεν πρέπει να «χαϊδεύουν τα αυτιά» των παιδιών τους συνέχεια.

Η αυτοεκτίμηση είναι πολύ σημαντική για ένα παιδί. Οι γονείς, με τη νοοτροπία ότι το παιδί τους είναι το καλύτερο, το κάνουν ναι μεν να αισθάνεται ιδιαίτερο, αλλά η έρευνα δείχνει πως αυτή η μέθοδος έχει απρόβλεπτες συνέπειες. Τα παιδιά παρατηρούν τελικά ότι η μαμά και ο μπαμπάς είναι οι μόνοι που πιστεύουν ότι είναι πολύ καλό και έχει ταλέντο, αφού κανείς άλλος δεν το λέει. Έτσι, θα αρχίσουν να αμφιβάλλουν για την αντικειμενικότητα των γονιών τους και τελικά θα μάθουν να εξαπατούν, να υπερβάλλουν και να κάνουν το οτιδήποτε για να αποφύγουν τη δύσκολη πραγματικότητα.

4. Η ενοχή δεν πρέπει να κυριεύει τους γονείς.

Το παιδί σας δεν πρέπει να σας αγαπάει κάθε λεπτό. Θα πρέπει να τους λέτε «όχι» ή «όχι τώρα« και να τα αφήνετε να αγωνιστούν για αυτό που πραγματικά θέλουν. Ως γονείς, έχουμε την τάση να τους δίνουμε αυτό που θέλουν, όταν ανταμείβουμε τα παιδιά μας. Όταν κάποιο από τα παιδιά μας κάνει το σωστό, αισθανόμαστε ότι είναι άδικο να επαινέσουμε και να επιβραβεύουμε μόνο το ένα και όχι το άλλο. Αυτό δεν είναι ρεαλιστικό και δείχνουμε στα παιδιά μας ότι η επιτυχία εξαρτάται από τις δικές μας ενέργειες και τις καλές πράξεις. Αν η σχέση μας βασίζεται σε υλικές ανταμοιβές, τα παιδιά δεν θα βιώσουν ούτε εσωτερικά κίνητρα, ούτε άνευ όρων αγάπη.

5. Οι γονείς δεν μοιράζονται τα λάθη του παρελθόντος τους με τα παιδιά τους.

Οι υγιείς έφηβοι θα θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και να δοκιμάσουν πράγματα από μόνοι τους. Οι γονείς, ως ενήλικες πρέπει να τους αφήσουν να ακολουθήσουν τις επιλογές τους, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τους βοηθήσουν. Μοιραστείτε μαζί τους τα λάθη που κάνατε όταν ήσασταν στην ηλικία τους και σας βοήθησαν να μάθετε να κάνετε καλές επιλογές. Τα παιδιά πρέπει να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες των αποφάσεών τους.

6. Οι γονείς δεν πρέπει να συγχέουν την ευφυΐα, το ταλέντο και την ωριμότητα.

Η νοημοσύνη χρησιμοποιείται συχνά ως μέτρο της ωριμότητας του παιδιού, με αποτέλεσμα οι γονείς να νομίζουν ότι ένα έξυπνο παιδί είναι έτοιμο για τον κόσμο. Αυτό είναι λάθος. Το ταλέντο είναι μια πτυχή της ζωής ενός παιδιού και δεν διαπερνά όλους τους τομείς.

7. Οι γονείς δεν εφαρμόζουν αυτά που κηρύσσουν.

Οι γονείς έχουν την ευθύνη να διαμορφώσουν τη ζωή που θέλουν για τα παιδιά τους. Τα παιδιά, εκτός από τα λόγια των γονιών τους, θέλουν και τις πράξεις τους. Αφήστε τα μικρά ψέματα και μιλήστε τους ειλικρινά. Με αυτόν το τρόπο, θα διαμορφώσετε σιγά-σιγά τον χαρακτήρα τους. Δείξτε στα παιδιά σας τι σημαίνει ανιδιοτέλεια και με χαρά μάθετέ τους τον εθελοντισμό. Αφήστε τους ανθρώπους και τους τόπους καλύτερα από ό, τι τους βρήκατε και τα παιδιά σας θα λάβουν το μήνυμα και θα κάνουν το ίδιο.